آرتروز زانو؛ ساییدگی در مفصل زانو
زانو از آنجا که در حین راه رفتن، ایستادن و هر فعالیت دیگری وزن بدن را تحمل میکند، همیشه تحت فشار زیادی قرار دارد. البته این فشارها یک شبه تاثیر خود را نشان نمی‌دهند بلکه با بالارفتن سن و تحلیل‌رفتن غضروف‌های زانو، کم کم نشانه‌های خود را بروز می‌دهند. اینجاست که سروکله بیماری‌هایی مثل آرتروز زانو پیدا میشود. آرتروز زانو یکی از شایع‌ترین و دردناک ترین بیماریهای اسکلتی است. کافی است نگاهی به دوروبر خود بیاندازید و در بین اطرافیان میانسال خود یک مبتلا به این بیماری را پیدا کنید. در این مقاله از سایت مرکز توانبخشی و فیزیوتراپی یزد به بررسی آرتروز زانو می‌پردازیم. اگر شما هم با این بیماری سروکار دارید یا میخواهید از بروز آن پیشگیری کنید، این مقاله را از دست ندهید.
آرتروز زانو چیست؟
آرتروز زانو در اصل یکی از شایع‌ترین انواع آرتریت به‌حساب می‌آید. آرتریت بیماری‌ای است که در آن یک یا چند مفصل دچار التهاب میشوند. هر مفصلی در بدن ممکن است تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرد. ولی بیشتر در مفصل زانو دیده میشود که به آرتروز زانو معروف است. این بیماری باعث میشود انجام بسیاری از کارهای روزمره مانند پیاده‌روی یا بالارفتن از پله با مشکل مواجه شود و ناتوانی جدی برای افراد مبتلا بوجود آید. درد، تورم و سفتی از علائم اولیه آرتروز هستند. اگرچه هیچ درمان قطعی برای انواع آرتریت وجود ندارد اما گزینه‌های زیادی برای کمک به مدیریت درد و فعال نگه‌داشتن افراد مبتلا وجود دارد. در حالی که سن عامل اصلی ابتلا به آرتروز زانو است، جوانان و کودکان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. در افراد مختلف ممکن است این بیماری ارثی و یا ناشی از جراحت، عفونت و اضافه وزن باشد. قبل از پرداختن به علل ایجاد آرتروز، بهتر است نگاهی به آناتومی زانو بیندازیم. زانو بزرگترین و قوی‌ترین مفصل بدن شما است. به طور کلی مفصل زانو از استخوان، غضروف و مایع مفصلی تشکیل شده است. در ادامه هرکدام را به طور مفصل بررسی می‌کنیم:
استخوان
این مفصل از انتهای تحتانی استخوان ران، انتهای بالای استخوان درشت‌نی، استخوان نازک نی و استخوان کشکک زانو تشکیل شده است.
غضروف
انتهای استخوان‌های تشکیل‌دهنده مفصل زانو با غضروف مفصلی پوشانده شده است. غضروف یک ماده صاف و لغزنده است که باعث کاهش اصطکاک بین استخوان‌ها شده و در نتیجه حرکت آنها در کنار‌هم را راحت‌تر میکند. دو قطعه غضروفی به‌نام مینیسک به عنوان ضربه‌گیر بین استخوان ران و ساق پا عمل میکند. این دو قطعه غضروف‌هایی محکم هستند و حالت لاستیکی دارند تا بتوانند مفصل را محکم و ثابت نگه دارند.
مفصل
مفصل زانو توسط یک لایه بافت پیوندی نازک که سینوویال نام دارد، احاطه شده است. این لایه مایع مفصلی را آزاد میکند و باعث میشود غضروف روان شود. در نتیجه اصطکاک در آن کاهش می‌یابد.
آرتروز بیماری است که در آن غضروفی که انتهای برآمده استخوان‌ها در مفصل را می‌پوشاند، از بین می‌رود. هنگامی که این اتفاق رخ می‌دهد، استخوان‌ها در مفاصل بیشتر به یکدیگر فشرده میشوند و اصطکاک بین آنها افزایش می‌یابد. افزایش تماس استخوان‌ها باعث درد، سفتی، تورم، کاهش توانایی حرکت و گاهی اوقات تشکیل خارهای استخوانی میشود.
چه کسانی به آرتروز مبتلا میشوند؟
آرتروز یکی از بیماریهای بسیار شایع در جامعه است. گفته میشود بیش از ۲۷ میلیون نفر در آمریکا مبتلا به آرتریت هستند و از بین آنان آرتروز زانو شایع‌تر است. درحالی که آرتروز زانو در جوانان نیز ممکن است رخ بدهد، اما شانس ابتلا به آن بعد از ۴۵ سالگی افزایش می‌یابد. جنسیت نیز در ابتلا به آرتروز تاثیر دارد، به‌طور‌ی‌که زنان بیشتر از مردان به آرتروز مبتلا میشوند.
علت ابتلا به آرتروز زانو چیست؟
شایع‌ترین علت ابتلا به آرتروز زانو کهولت سن است. تقریبا همه درنهایت تا حدی به آرتروز مبتلا میشوند. با این حال عوامل متعددی خطر ابتلا آرتروز قابل توجه را افزایش می‌دهند که در ادامه آنها را مرور می‌کنیم:
سن
به‌طورکلی همواره در نتیجه تماس استخوان‌ها، غضروف‌ها تخریب میشوند ولی خودبه‌خود ترمیم میشوند. با افزایش سن توانایی غضروف‌ها برای ترمیم کاهش می‌یابد و سرعت تخریب بیشتر از ترمیم میشود. در نتیجه این وضعیت، بیماری آرتروز ایجاد میشود.
وزن
وزن بدن باعث اعمال فشار بر تمام مفاصل به‌ویژه مفصل زانو میشود. هر یک کیلوگرم وزنی که اضافه می‌کنید باعث میشود سه تا چهار کیلوگرم وزن اضافی به زانو‌ها تحمیل شود.
وراثت
بعضی از جهش‌های ژنتیکی ممکن است فرد را در معرض ابتلا به آرتروز زانو قرار دهد. برای مثال ممکن است به دلیل اختلالات ارثی شکل استخوان‌هایی که مفصل زانو را احاطه کرده‌اند به گونه‌ای باشد که خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.
جنسیت
زنان از سن ۵۵ سالگی به بعد به دلیل تغییرات هورمونی بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتروز زانو هستند.
آسیب‌های ناشی از کار
این بخش معمولا به نوع شغل افراد و عوارضی که درپی دارد مربوط میشود. افرادی که دارای مشاغل خاص هستند و شغل آنها شامل فعالیت‌های پرفشاری مانند بلند کردن وسایل سنگین، ساعت‌های طولانی ایستادن و… است، فشار بیشتری به زانوهایشان وارد میشود. در نتیجه این افراد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به آرتروز زانو قرار می‌گیرند.
ورزش سنگین
ورزشکارانی که در تنیس، فوتبال یا دوی ماراتن شرکت می‌کنند، شانس بیشتری برای ابتلا به آرتروز زانو دارند. با این حال اگر ورزشکاران اقدامات احتیاطی را جدی بگیرند می‌توانند این خطر را تا حد زیادی کاهش دهند. توجه داشته باشید که ورزش منظم و سبک می‌تواند مفاصل را تقویت کرده و خطر ابتلا را کاهش دهد.
بیماری زمینه‌ای
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)، دومین نوع شایع آرتریت، بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند. همچنین افراد مبتلا به اختلالات متابولیک خاص، مانند وجود آهن اضافی در خون یا ترشح هورمون رشد اضافی نیز وضعیتی مشابه دارند.
علائم آرتروز زانو چیست؟
در اثر ابتلا به آرتروز ممکن است مفصل دردناک و ملتهب شود. به‌طورکلی درد به تدریج و درطول زمان ایجاد میشود. اگرچه شروع ناگهانی آن نیز ممکن است. علاوه بر درد علائم دیگری نیز وجود دارد، مثل:
- در بیماری آرتروز مفصل سفت و متورم میشود، به طوری که خم و راست کردن زانو و یا بالا و پایین رفتن از پله‌ها بسیار دشوار میشود.
- درد، تورم و سفتی زانو ناشی از آرتروز ممکن است صبح‌ها بعد ازخواب، بعد از نشستن طولانی مدت و استراحت بدتر شود.
- مبتلایان به آرتروز ممکن است با انجام فعالیت‌های شدید درد بیشتری را تجربه کنند. ولی این درد با کمی استراحت بهتر میشود.
- قطعات شل غضروف و سایر بافت‌ها می‌توانند حرکت نرم مفاصل را مختل کنند. در اثر این اتفاق ممکن است زانو در حین حرکت قفل شود. یا ضربه بزند یا صدایی ایجاد کند که به آن کریپتوس می‌گویند.
- درد ممکن است باعث احساس ضعف در زانو شود.
- بسیاری از مبتلایان آرتروز با تغییر آب وهوا و فصل‌ها افزایش درد را تجربه می‌کنند.
- شایع‌ترین نشانه ابتلا به آرتروز تورم و سفتی زانو است.
- مبتلایان به آرتروز در مفاصل احساس گرما می‌کنند.
- در بیماری آرتروز دامنه حرکتی زانو کاهش می‌یابد و در نشستن، برخواستن و… مشکلاتی ایجاد میشود.
آرتروز زانو چگونه تشخیص داده میشود؟
برای تشخیص قطعی آرتروز زانو باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک ابتدا از شما درباره علائم و سابقه پزشکی‌تان سوالاتی می‌پرسد. لازم است در مورد مواردی که حدس می‌زنید دردتان را بهتر یا بدتر میکند با پزشک صحبت کنید، تا به او در تشخیص درست کمک کنید. همچنین تحقیق کنید که آیا فرد دیگری در خانواده شما مبتلا به آرتروز هست یا نه؟ سپس پزشک ارزیابی فیزیکی انجام می‌دهد. در مرحله بعد آزمایش‌های تشخیصی مانند عکس‌برداری از زانو و یا آزمایش خون را تجویز میکند.
ارزیابی فیزیکی
پزشک در حین ارزیابی موارد زیر را بررسی میکند:
- تورم، گرما یا قرمزی مفصل
- حساسیت در اطراف زانو
- دامنه حرکت فعال و غیرفعال مفصل زانو
- بی‌ثباتی مفصل
- کریپتوس ( سروصدای زانو) هنگام حرکت
- درد هنگام قرار گرفتن وزن روی زانو
- مشکلات راه رفتن
- هرگونه علائم آسیب به ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و رباط‌های اطراف زانو
- درگیری دیگر مفاصل بدن ( نشانه‌ی آرتریت روماتوئید)
آزمایش‌های تصویربرداری
پس ار ارزیابی فیزیکی احتمالا پزشک برخی آزمایش‌های تشخیصی را هم تجویز کند. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر است:
رادیولوژی
تصاویر حاصل از رادیولوژی، جزئیاتی دقیق از ساختارهای متراکم مانند استخوان ارائه می‌دهند. آنها می‌توانند به تشخیص انواع مختلف آرتروز کمک کنند. رادیولوژی از زانوی آسیب‌دیده می‌تواند تنگ‌شدن فضای مفصل، تغییر در شکل استخوان و تشکیل خار استخوانی را نشان دهد.
ام‌آرآی و سی‌تی اسکن
گاهی اوقات ممکن است برای تعیین وضعیت استخوان و بافت نرم زانو ام‌آرآی یا سی‌تی اسکن تجویز شود.
آزمایش خون
در صورتی که نوع آرتریت شما مشخص نباشد، ممکن است پزشک آزمایش خون را برای تعیین نوع آرتریت شما توصیه کند. در برخی از انواع آن مثل آرتریت روماتوئید آزمایش خون به تشخیص مناسب کمک میکند.
آرتروز زانو چگونه درمان میشود؟
هیچ درمان قطعی برای آرتروز وجود ندارد اما تعدادی از درمان‌ها وجود دارد که ممکن است به تسکین درد و ناتوانی ناشی از آن کمک کند. به‌طورکلی دو دسته درمان تهاجمی و غیرتهاجمی وجود دارد. مانند سایر انواع آرتریت، درمان اولیه آرتروز زانو به وسیله روشهای غیرتهاجمی مثل درمانهای خانگی، فیزیوتراپی و دارودرمانی است. پزشک شما ممکن است طیف وسیعی از روشهای درمانی را توصیه کند.
اصلاح سبک زندگی
برخی تغییرات در سبک زندگی شما از مفصل زانو محافظت کرده و از پیشرفت آرتروز جلوگیری میکند. موارد زیر را می‌توانید برای اصلاح سبک زندگی انجام دهید:
- فعالیت‌هایی که علائم بیماری را تشدید میکند مانند بالا و پایین رفتن از پله را به‌حداقل برسانید.
- کاهش وزن می‌تواند فشار وارد بر مفصل زانو را کاهش دهد. در نتیجه درد کمتری ایجاد میشود و میزان عملکرد شما افزایش می‌یابد.
- به جای انجام فعالیت‌های سنگین مانند دویدن یا بسکتبال فعالیت‌های سبک‌تر مثل شنا و دوچرخه‌سواری که فشار کمتری به زانو وارد می‌کنند، انجام دهید.
تمرین درمانی
در روش تمرین درمانی فیزیوتراپیست با توجه به شدت بیماری، یک برنامه منظم شامل تمرینات و ورزش‌های خاص برای شما طراحی میکند. این برنامه با توجه به نیاز‌ها و شیوه زندگی شما طرح‌ریزی میشود. تمرینات خاص می‌تواند به افزایش دامنه حرکت، انعطاف‌پذیری و همچنین تقویت عضلات ساق پا کمک کند.
لیزردرمانی
در روش لیزردرمانی با استفاده از امواج نوری مادون قرمز التهاب بافت آسیب‌دیده را کاهش می‌دهند. امواج لیزر همچنین سلول‌ها را برای ترمیم آسیب تحریک می‌کنند.
استفاده از وسایل کمکی
استفاده از وسایلی مانند عصا، پوشیدن کفش ضربه‌گیر، پوشیدن بریس( زانوبند) یا آستین زانو می‌تواند مفید باشد. زانوبند به ثبات زانو و افزایش عملکرد آن کمک میکند. دو نوع زانوبند وجود دارد که اغلب برای آرتروز تجویز میشود. زانوبند تخلیه‌کننده وزن را از قسمت آسیب‌دیده زانو دور میکند. در حالی که زانوبند تثبیت‌کننده به تحمل کل بار زانو کمک میکند.
ورزش
ورزش باعث تقویت عضلات اطراف زانو میشود. در نتیجه مفصل پایدارتر شده و درد کاهش می‌یابد. حرکات کششی باعث میشود مفصل زانو متحرک و انعطاف‌پذیر باشد. دقت داشته باشید از انجام ورزش‌های سنگین خودداری کنید و ورزش‌های سبک را امتحان کنید.
درمانهای خانگی
استفاده از یخ درمانی یا حرارت، استفاده از پمادهای ضد درد و استفاده از بانداژهای الاستیک برای حمایت از زانو ممکن است تا حدی درد زانو را تسکین دهد.
دارودرمانی
چندین نوع دارو در درمان آرتروز زانو مفید هستند. پزشک شما با توجه به سابقه پزشکی و علائمتان، داروهایی با خطرکم‌تر و اثرگذاری بیشتر را برای شما تجویز میکند.
- معمولاً مسکن‌های بدون نسخه، مسکن‌های غیرمخدر و داروهای ضدالتهابی اولین انتخاب درمان آرتروز زانو هستند. استامینوفن یک مسکن ساده و بدون نسخه است که می‌تواند باعث کاهش درد آرتروز بشود. مانند سایر داروها، مسکن‌ها نیز می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و یا با سایر داروهایی که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشند. حتما درباره‌ی داروهای دیگری که مصرف می‌کنید با پزشک خود صحبت کنید.
- از دیگر انواع مسکن‌ها داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی هستند. مانند ایبوپروفن و ناپروکسن که با نام کلی NSAID شناخته میشوند. بعضی از این داروها بدون نسخه هم قابل دسترسی است ولی گروهی از آنها فقط با نسخه پزشک به‌فروش میرسد.
- نوعی دیگر از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی به عنوان مهار کننده COX-2 شناخته میشوند که عوارض گوارشی کمتری ایجاد می‌کنند. نام‌های تجاری متداول آنها عبارتند از Celebrex (سلکوکسیب) و Mobic (ملوکسیکام). یک مهارکننده COX-2 درد و التهاب را کاهش می‌دهد تا عملکرد بهتری داشته باشید. در صورت داشتن حمله قلبی، سکته مغزی، آنژین، لخته‌شدن خون، فشار خون بالا، حساسیت به آسپرین و یا سایر NSAID ها حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
- کورتیکواستروئیدها (به عنوان کورتیزون نیز شناخته میشوند) عوامل ضد التهابی قوی هستند که می‌توانند به مفصل تزریق شوند. این تزریق ها در تسکین درد و کاهش التهاب موثر هستند. با این حال، اثرات به طور نامحدود باقی نمی‌ماند. ممکن است پزشک به دلیل عوارض جانبی احتمالی تعداد تزریقات را به سه یا چهار بار در سال، محدود کند. در برخی موارد، درد و تورم ممکن است بلافاصله پس از تزریق افزایش یابد و نیز احتمال آسیب و عفونت طولانی مدت مفصل وجود دارد. با تزریق مکرر، یا تزریق به مدتی طولانی، آسیب مفصلی در واقع به جای کاهش می‌تواند افزایش یابد. به همین دلیل در برخی از موارد این تزریقات با شکایت بیمار همراه است.
- در نوعی از روش درمان دارویی نوعی ماده ژله‌ای برای بهبود کیفیت مایع مفصلی به داخل مفصل تزریق میشود.
درمانهای جایگزین
عملکرد روشهای درمانی جایگزین در درمان آرتروز زانو اثبات نشده است. اما ممکن است مفید باشد و نکته مهم اینجاست که حداقل آسیبی به‌دنبال ندارند. البته به شرط آن‌که یک متخصص ماهر پیدا کنید. درمانهای جایگزین شامل استفاده از طب سوزنی ، مگنت درمانی، پلاسمای غنی از پلاکت و تزریق سلول‌های بنیادی است.
طب سوزنی
طب سوزنی از روشهای درمانی چینی است. این روش از سوزن‌های ظریف برای تحریک نواحی خاص بدن جهت تسکین درد یا بی‌حسی موقت یک ناحیه استفاده می‌کنند. اگرچه در بسیاری از نقاط جهان مورد استفاده قرارمی‌گیرد و شواهد نشان می‌دهد که به تسکین درد آرتروز کمک میکند، اما مطالعات علمی کمی در مورد اثربخشی آن وجود دارد.
مگنت درمانی
مگنت درمانی، روشی بدون درد است که در آن زانو را در یک میدان الکترومغناطیسی قرار می‌دهند. مانند بسیاری از درمانهای جایگزین، عملکرد مگنت درمانی هنوز به اثبات نرسیده است.
ماساژ درمانی
در روش ماساژ درمانی با ماساژ بافت آسیب‌دیده و قسمت‌های اطرف آن گردش خون در آن افزایش می‌یابد. در نتیجه درد و التهاب کمتر میشود.
پلاسمای غنی شده با پلاکت
پلاسما درمانی مولفه‌هایی از خون شما مانند پلاکت‌ها را به کار می‌گیرد. در این روش ابتدا پلاکت از خون شما جدا و متمرکز شده، سپس به زانو تزریق میشود. پلاکت‌ها حاوی”عوامل رشد” هستند که تصور میشود در کاهش علائم التهاب مفید است.
سلول‌های بنیادی
سلول‌های بنیادی سلول‌هایی هستند که از بدن شما گرفته شده و به زانو تزریق میشوند. از آنجا که این سلول‌ها، سلول‌های اساسی بدن هستند، ممکن است پتانسیل رشد به شکل بافت جدید را داشته باشند. در نتیجه سطوح آسیب دیده مفصل را التیام می‌بخشند. در حالی که هر دو درمان امیدوارکننده هستند، مطالعات بالینی هنوز کارایی آنها را در درمان آرتروز تأیید نکرده‌اند.
جراحی آرتروز زانو
اگر درد ناشی از آرتروز باعث شود عملکرد شما تا حد زیادی کاهش یابد و با درمانهای غیرجراحی نیز بهبود نیابد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. مانند سایر جراحی‌ها، برخی از خطرات و عوارض احتمالی در روشهای مختلف جراحی زانو وجود دارد. پزشک قبل از عمل عوارض احتمالی را با شما در میان می‌گذارد.
آرتروسکوپی
در طول جراحی آرتروسکوپی، پزشکان از برش‌های کوچک و ابزاری نازک که یک دوربین به سر آن متصل شده، برای درمان مشکلات مفصلی استفاده می‌کنند. البته جراحی آرتروسکوپی فقط برای درمان آرتروز زانو استفاده نمیشود و در جراحی دیگر قسمت‌ها هم کاربرد دارد. در مواردی که آرتروز همراه با پارگی مینیسک دژنراتیو باشد، ممکن است جراحی آرتروسکوپی توصیه شود.
پیوند غضروف
در این نوع جراحی قسمتی از یک غضروف طبیعی و سالم در جایی دیگری از زانو یا یک بافت دیگر برداشته میشود به غضروف آسیب‌دیده پیوند زده میشود. این روش معمولا برای افراد جوان که دارای نواحی کوچک آسیب غضروف هستند، در نظر گرفته میشود.
سینووکتومی
در این جراحی پوشش مفاصل آسیب دیده در اثر آرتروز برای کاهش درد و تورم برداشته میشود و به وسیله پروتز جایگزین میشود.
استئوتومی
جراحی استئوتومی روشی است که با تغییر شکل استخوان‌ها باعث میشود هم‌ترازی زانو بهتر شود. اگر در ناحیه زانو آسیب دیده‌اید، ممکن است این نوع جراحی توصیه شود. همچنین اگر زانویتان شکسته و خوب درمان نشده‌است احتمالا این نوع جراحی برایتان توصیه میشود. استئوتومی دائمی نیست و ممکن است بعداً به جراحی بیشتری نیاز داشته باشد.
تعویض زانو
در این عمل جراحی، پزشک غضروف و استخوان آسیب‌دیده را خارج میکند. سپس مفصل جدید فلزی یا پلاستیکی را برای بازگرداندن عملکرد زانو در جای خود قرار می‌دهد.
دوره بهبودی پس از عمل جراحی زانو
پس از هر نوع جراحی برای درمان آرتروز زانو، دوره بهبودی وجود دارد. زمان بهبودی و توانبخشی بستگی به نوع جراحی انجام شده دارد. ممکن است پزشک فیزیوتراپی را برای کمک به شما در بازیابی قدرت در زانو و بازگرداندن دامنه حرکتی توصیه کند. بسته به نوع جراحی شما، ممکن است لازم باشد از زانوبند استفاده کنید، یا از عصا برای مدتی استفاده کنید. در اکثر موارد، جراحی درد را تسکین می دهد و امکان انجام راحت‌تر فعالیت‌های روزانه را ممکن می‌سازد.
پیشگیری از آرتروز زانو
همانطور که گفتیم آرتروز زانو یک شبه ایجاد نمیشود بلکه فشارهای وارده به زانو در طول زندگی باعث میشود در میانسالی آرتروز ایجاد شود. در نتیجه بهنظر میرسد راهی جز پیشگیری از این بیماری از سنین جوانی نیست. توصیه‌های زیر را برای پیشگیری از آرتروز زانو مدنظر داشته باشید:
کاهش وزن
مهم‌ترین فشاری که به مفصل زانو وارد میشود، وزن است. داشتن وزن اضافه یعنی فشار اضافه روی این مفصل‌ها که می‌تواند باعث بروز آرتروز در زانو شود.
ورزش
انجام ورزش‌هایی که به تقویت عضلات پا و نواحی اطراف زانو منجر میشوند، برای پیشگیری از آرتروز زانو بسیار موثر است. با تقویت عضلات اطراف زانو حمایت بیشتری از مفصل انجام میشود. در نتیجه هنگام فشار کمتری روی غضروف‌ها وارد میشود.
اصلاح سبک زندگی
به طورکلی داشتن سبک زندگی سالم یعنی دوری از انواع بیماری‌ها. به خصوص بیماری های التهابی مثل آرتروز با داشتن یک رژیم غذایی مناسب و دوری از سیگار و مشروبات الکلی به خوبی قابل پیشگیری هستند.
رعایت حالت صحیح بدن
رعایت‌نکردن حالت صحیح بدن هنگام راه رفتن، خم شدن، بلندکردن اجسام و… فشارهای زیادی به زانو وارد میکند که می‌تواند باعث بروز آرتروز شود. همواره حالت صحیح بدن را رعایت کنید تا زانوی شما از آسیب دور باشد. برای آشنایی با حالت‌های صحیح بدن می توانید به این مقاله مراجعه کنید.
کنترل قند خون
افراد مبتلا به دیابت بیشتر از دیگران در معرض آرتروز قرار دارند. این افراد باید مراقب افزایش قند خون خود باشند زیرا در این حالت مفصل‌ها بیشتر دچار التهاب و ساییدگی میشوند.
درمان آرتروز زانو با ورزش
در پایان چند تمرین ورزشی مناسب برای درمان و پیشگیری از آرتروز زانو را مرور می‌کنیم:
ابتدا روی زمین دراز بکشید. ماهیچه‌های شکم را سفت کنید و به داخل جمع کنید. حالا پاها را صاف گرفته و یک پا را کمی از زمین بلند کنید. پنج ثانیه در این حالت صبر کنید و پا را به آرامی روی زمین بگذارید. این حرکت را برای هر پا ۱۰ بار تکرار کنید.
یک بند مقاومتی به یک جسم ثابت ببندید. سپس در مقابل آن روی یک صندلی بنشینید. پاها را صاف بگیرید و بند را به مچ هر دو پا ببندید. حالا پاها را به سمت پایین خم کنید و به آرامی با کنترل برگردید. این جرکت را ۱۵ بار تکرار کنید.
ابتدا روی زمین دراز بکشید. بک پا را جمع کنید و با دست پشت ران را بگیرید. حالا سعی کنید پا را به سمت بالا بکشید و زانو را صاف کنید. در انتها به آرامی زانو را خم کرده و پا را روی زمین بگذارید. این حرکت را برای هر پا پنج بار تکرار کنید.
پشت خود را به دیوار تکیه داده و بایستید. پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. در حالی که پشتتان را به دیوار فشار می‌دهیدف خود را به سمت پایین بکشید. پنج ثانیه در این حالت صبر کنید و سپس به حالت اول برگردید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.
روی زمین بنشینید. پاها را صاف بکشید و دست‌ها را کنار بدن نگه دارید. کمر را هم صاف بگیرید. حالا یک زانو را تا زمانی که کشش را حس کنید خم کرده و پنج ثانیه در این حالت نگه دارید. حالا پا را تا جایی که می‌توانید به سمت جلو بکشید و پنج ثانیه نگه دارید. این حرکت را برای هر پا پنج بار تکرار کنید.
جمع بندی
در این مقاله با استناد به منابع علمی سعی کردیم شما را با آرتروز زانو آشنا کنیم. اگر جزو گروهای مستعد به ابتلا هستید با تغییر سبک زندگی و انجام ورزش‌های سبک از خودتان محافظت کنید. اگر مبتلا به آرتروز زانو هستید با آگاهی بیشتر روش درمانی مدنظرتان را انتخاب کنید.